Julia Kent.Asperities.Leaf
Kanadalı çellist Julia Kent’in 4. stüdyo albümü fazlasıyla karanlık, duygusal atmosferi yoğun, sinematik referansları kuvvetli epik bir ağıt niteliğinde. Albüm boyunca çellonun içimize dokunan nahif yolculuğuna dozunda minimal ve hafif deneysel dokunuşlar eşlik ediyor. Melodik ve ritmik kurgunun bir adım geri planda durduğu albümde, olabildiğince sade ve süssüz bir müzikal dil hâkim. Çellonun ağır, koyu ve ekolu tınılarına eşlik eden diğer yaylı partisyonlarının yarattığı hüzünlü ve biraz gergin arka plan övgüye değer. Kent’in korkusuzca ve biraz da rahatsızlık verecek şekilde önümüze açtığı sayfalarda insan ruhunun kötücül yansımalarını görmek olası. Ruhun sert köşetaşlarının müzikle yoğrulup, sindirilebilir küçük lokmalar haline getirildiği parçalarda bir tutam Nils Frahm zerafeti, bir tutam da David Darling yalnızlığı bulmamanız imkânsız. Yaşamdan ölüme dek uzanan meçhul hayatlarımızın işitsel bir dökümanı kıvamındaki Asperities, karakıştan eve hapsolunan günler için iyi bir eşlikçi.
