SND. Atavism. Raster Noton. 2009

Mat Steel ve Mark Fell, SND adıyla on yılı aşkın bir süredir müzik üreten bir ikili. Deneysel / minimal elektronik müziğin kavramsal tarihinin dönemeçlerinde kendine okkalı bir yer edinmiş olan Mille Plateux etiketinden yayınladıkları çalışmalarla hafızalarımıza kazınan ikili, daha sonra sıklıkla glitch ve post dijital gibi başlıklarla anımsanan üretim havuzuna bol miktarda kalburaltı malzeme sokulmasından duydukları rahatsızlık nedeniyle başka sulara yelken açarak tekil üretimlere, özel projelere ve çeşitli enstalasyon çalışmalarına yönelmişler.Adını felsefeci Deleuze ve Guattari’nin “A Thousand Plateaus - Bin Yayla” isimli çalışmasından alan ve 90’ların ortasında dijital - minimalist elektronik müziğin derinlikli bir sinir ucu kıvamına gelen Achim Szepanski’nin...

Erik Levander. Kondens. Rumraket. 2008

Hello, my name is Erik. I'm from Sweden. Sometimes I make music. Kendini böylesi sıradan bir tanımlamanın içine konumlayan ama müziğiyle sıradışı bir kulvarı adımlayan İsveçli Erik Levander 81 doğumlu. My Bloody Valentine, Sonic Youth ve Red House Painters gibi grupların müziği içinde beslendiği yıllarda klasik klarnet eğitimi alan Levander, aynı zamanda piyano ve gitar konusunda da mahir ellere sahip. Aynı eller Marilyn Manson / Trent Reznor karışımı bir vesikaya sahip Levander’in mimari eğitimini de üstlenmiş durumda. Ve kendisinden bir cümle daha : Yes, I’m an architect, now.Rumraket etiketiyle 2008’de yayınlanan Kondens Levander’in Tonad sonrası çıkardığı ikinci albüm. Yaklaşık dört...

Portecho. Studio Plastico. Elec-Trip.2009

Sanıyorum giriş cümlelerimin albümü ilk defa nasıl bir ortamda dinlediğime ilişkin yaşadığım farklı deneyime ait olması gerekiyor. Saat geceyarısını geçmiş olmasına ve eşim yorgunluktan bitap düşmüş bir şekilde ayakta zor durmasına rağmen, uyumamak konusunda anlamsız bir ısrarın içine bürünen 3 yaşındaki kızımı en sonunda “haydi gel, beraber müzik dinleyelim, olur mu?” diyerek kandırdım. Özel bir Barış Manço hayranı olan kızıma daha önce yabancı müzikler dinletmeye çalıştığımda, “bu senin müziğin, bana Dönence aç!” yorumları ile karşılaştığımdan, en azından bu defa ikimizin de keyif alma ihtimali olacağını düşündüğüm Portecho’nun Studio Plastico’su ile kandırmaya çalıştım kendisini. Yatağa uzandık, kulaklığın br ucu onda, bir...

Giuseppe Ielasi. Aix.12k.2009

Giuseppe Ielasi uzunca zamandır bilip, çalışmalarını takip etmeye çalıştığım bir isim olsa da; 2009 yılı başında 12k etiketiyle yayınlanan Aix’e değin yaptığı albümleri yeterince derinlemesine dinlemediğimi de itiraf etmeliyim. Son haftalarda defalarca baştan sona farklı hislerle kulak kabarttığım bu son çalışması, beni aynı zamanda Ielasi’nin geçmiş albümlerini de tekrar bir süzgeçten geçirmem konusunda itekleyici oldu. Avant-garde ahalinin önemli bir temsilcisi olan Ielasi’nin kurucusu olduğu Fringes etiketinden albüm yayınlayanlar arasında Alvin Curran, Radu Malfatti, Brandon Labelle, Eric La Casa ve Eliane Radigue gibi isimlerin olması; Ielasi için hatırı sayılır bir referans listesi oluştursa da Ielasi’nin dünyasına giden algı kapılarımı ardına kadar...

September Collective.All The Birds Were Anarchists.Mosz.2007

September Collective’in ismiyle de dikkat çeken albümlerini dinlemeye başladığımda kim olduklarına ilişkin en ufak bir bilgim yoktu. Hatırladığım kadarıyla albümle ilk temasımı tetikleyen, çalışmayı 2007 yılında kendi kataloğundan yayınlayan Mosz etiketine eski zamanlardan bu yana duyduğum karşılıksız ilgiydi. Daha sonra kimdir, nedir diye bakarken şimdi sıralayacağım üç isimle karşılaşınca albüme ilişkin müzikal beklenti çıtamı biraz yükseklere set ettim elbette. Dile kolay Barbara Morgenstern olacak, Stefan Schneider yanına gelecek; yetmeyecek bir de Polonyalı Paul Wirkus üçüncü eleman olması için kandırılacak; sonra da September Collective olunacak, bravo. Barbara Morgenstern malumunuz Monika Enterprise, Leaf gibi etiketlerle fazlasıyla haşır neşir; naif / melodik elektronika soslu...